Reformowanie krajowej gospodarki

Po ostatnim okresie wielkiej recesji praktycznie wszystkie państwa bez wyjątku postanowiły poważnie przejrzeć stan własnych finansów, przeprowadzić niezbędne audyty chociażby w kluczowych instytucjach rządowych oraz organach administracji publicznej. Z tego względu dzisiaj do władzy często dochodzą partie populistyczne i demagogiczne, które w okresie przedwyborczym postulują całkowite przebudowanie zasad podziału środków budżetowych. Tzw. redystrybucja dóbr, czyli ponowne ustalenie zasad, na mocy których konkretni obywatele czy organizacje i grupy społeczne korzystają na wzroście gospodarczym i bogaceniu się państwa, to dzisiaj bodaj najbardziej nośne politycznie hasło. Faktycznie nie brakuje polityków, mediów ani grup nacisku, które mocno zabiegają o te głębokie reformy gospodarcze i ekonomiczne. Problemem nie jest jednak stwierdzenie wspólnie potrzeby takiej przebudowy krajowych finansów, ale znalezienie wspólnej wizji i konsensusu co do tych przemian. Ustalenie jednej spójnej wizji niezbędnych reform i zarysowanie strategii ekonomicznej na następne dwadzieścia lat lub więcej to największe wyzwanie polityczne XXI wieku w prawie każdym kraju demokracji liberalnej.