Jak można walczyć z bezrobociem

Bezrobocie pojawiło się w Polsce w latach dziewięćdziesiątych. Główną rolę w powstawaniu tego zjawiska odegrały przemiany gospodarcze i polityczne. Wzrosła liczba osób pozbawionych pracy w początkowym okresie przekształceń transformacyjnych co sprawiło, że bezrobocie stało się najpoważniejszą kwestią reformującego się państwa i społeczeństwa oraz ogromnym problemem dla polskiej gospodarki. Spadek zapotrzebowania na siły robocze oznaczał dramatyczną sytuację na krajowym rynku pracy, gdzie nadmierny popyt na pracę został zastąpiony nadmierną podażą pracy. Przedsiębiorstwa rozpoczęły dostosowywanie do nowych standardów – zachodnioeuropejskich – zaczęły unowocześniać swoją technologię produkcyjną i zmieniać personel. To był czas zwolnień grupowych. W latach dziewięćdziesiątych doszło do likwidacji wielu zakładów a co za tym idzie wystąpiło masowo wzrastające bezrobocie.
Bezrobocie można podzielić na:
-bezrobocie jawne, osoby bezrobotne są rejestrowane w urzędach pracy
-bezrobocie utajone, polegające na tym, że istnieje niepełne zatrudnienie ludzi chętnych do pracy, którzy są jej pozbawieni. Zjawisko bezrobocia utajonego możemy obserwować w dużych zakładach pracy lub gospodarstwach rolnych. Ten typ bezrobocia może występować w postaci wcześniejszych emerytur lub też jako praca w niepełnym wymiarze.
Jak można walczyć z bezrobociem
1. Korzystanie z aktywnych programów przeciwdziałania bezrobociu.
2. Szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy
3. Współdziałanie w wdrażaniu programów stypendialnych dla młodzieży ponadgimnazjalnej i studentów.
4. Programy aktywizacji społeczności lokalnych i grup zagrożonych wykluczeniem.
5. Ścisła współpraca z PUP i GOPS
6. Stworzenie Gminnego Ośrodka Komunikacji Społecznej.
Niestety osoby, które pozostają bez pracy przez dłuższy czas mają trudności w dostosowaniu swoich kwalifikacji do potrzeb zmieniającego się rynku pracy, posiadają słabą motywację do poszukiwania i utrzymania zatrudnienia. Fakt, że mają niskie lub nieodpowiednie wykształcenie l kwalifikacje, utrudnia powrót na rynek pracy. Poza tym jest to środowisko wiejskie, co powoduje trudności w dojazdach i staje się niekiedy główną przyczyną rezygnacji z przedstawianych propozycji pracy. Czynniki psychologiczne mają również wpływ na utrzymujące się bezrobocie. Osoby długo pozostające bez zatrudnienia są narażone na pogłębiająca się izolacja społeczna, zależność od innych i pogarszające się samopoczucie psychiczne. Im dłużej osoba pozostaje bezrobotna, tym bardziej staje się nieatrakcyjna zawodowo i tym szybciej jej motywacja do poszukiwania pracy spada. Pogłębienie się problemu długotrwałego bezrobocia sprawia, że osoby należące do tej kategorii są szczególnie narażone na postępującą degradację materialną i społeczną. Sytuacja zawodowa kobiet na rynku pracy jest wciąż gorsza niż mężczyzn, kobiety zwłaszcza młodsze są zazwyczaj lepiej wykształcone, mimo to dyskryminacja na rynku pracy utrudnia dostęp do zatrudnienia. Postępująca degradacja społeczna i spadek motywacji wymusza konieczność korzystania z pomocy społecznej.